ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ Η ΓΟΥΡΟΥΝΟΧΑΡΑ

Μια παρέα παιδιά

διοργανώσανε μια γουρουνοχαρά

και συνεταιρικά

                                           το Σάββατο το βράδυ όλα αυτά.

Στο πολυτεχνείο τη λεγόμενη καφετέρια

και  την Κυριακή το πρωί

ξεκινά η γιορτή.

Πέντε άτομα της παρέας

οι  πιο θερμόαιμοι

πήγαν στη Γέρμα και φέρανε το χοίρο,

το γουρούνι δηλαδή.

Και έγινε η εκτέλεση η κανονική

με το μαχαίρι δηλαδή

με τρόπο παραδοσιακό

γδάρσιμο και ξεπάστωμα καλό

με μαχαίρι κοφτερό.

Και αρχίζει το ψήσιμο.

Ήταν μια παρέα από το άλφα ως το ωμέγα

Ευροκτηνοτρόφος Καπερνέκας

Οικοδόμος Ιωάννης του Τράικου

Θωμάς του Νούμε

Κώστας του Τζακίρη

Νίκος του Γκόλιου

Κώστας του Τζέλα ο πανταχού παρών

Κώστας του Ζίσκου ήρεμος

Σιάτρας του Γραμματέα

Σωτήρης Τσιγάρας

όλοι παρόντες,

δηλαδή ήταν οι θαμώνες

που πιστεύω ότι όλοι έχουν περάσει από εκεί

απ’ του Πετρή το ουζερί.

Και μερικοί μοντέρνοι επιχειρηματίες

ο πρύτανης του πολυτεχνείου ο κ. Σούμποντιτς

ο γαμπρός του Λευτέρη του Μάντου, σύζυγος της κομμώτριας

και ένας  που δεν τον περίμενα

ο Λεωνίδας του Σουμαλιά

και ο Γιάννης του Μίγκα

και αν ξέχασα κανένα ας με συγχωρήσουνε

και όλα αυτά την Κυριακή το πρωί.

Και εγώ επιστρέφοντας

Από τη γύρα του πλανόδιου

  “πλανόδιος γυρνώ από χωριό σε χωριό

την πραμάτεια να πουλήσω

για να μπορέσω να επιζήσω

το ευρώ ψάχνω να βρω

που δύσκολα βγαίνει κι αυτό

αλλά μας φεύγει σαν νερό

εκεί μας καταντήσανε

με το χρήμα αυτό”

Μου λέει η σύζυγος

“πήρε τηλέφωνο ο γαμπρός

ψήνει και είπε να πας”.

Και το θεώρησα σωστό να τον επισκεφτώ.

Πήγα και τι να δω !!!

 Βγήκα από τα ρούχα μου.

                                             Οι μπριζόλες στα κάρβουνα

στο καζάνι λιώνουν τη λίγδα

και το τομάρι του γουρουνιού.

Το κρασί ρέει άφθονο

οι  μπριζόλες άφθονες και αυτές.

Ρυθμιστής ο Γιάννης του Γιάγκου

κρατούσε και τα λογιστικά

και η γιορτή προχωρά.

 

Οι μπριζόλες έπαιρναν και έδιναν

η λίγδα άρχιζε να κοκκινίζει

και ο γραφών αφού προέρχεται από παραδοσιακή οικογένεια

θεώρησα καλώς να ανακατώσω λίγο τη λίγδα

να θυμηθώ τα παλιά.

Η μουσική κατά παράδοση δημοτική αφού ήταν και ο Σιάτρας εκεί.

Πίνω ένα πίνω δύο πίνω τρίτο και ζαλίζομαι.

Και αρχίζω να τους βλέπω διπλούς

γιατί  με τον μεζέ και την τσιγαρίδα

τραβιότανε και το άτιμο το κρασί.

Μες το μπουκάλι το κρασί κάθεται ήσυχο

αλλά στο κεφάλι φέρνει ζάλη

και κάνει αυτό κουμάντο.

Και η γουρουνοχαρά συνεχίζεται.

Όλοι είχαν έρθει στο τσακίρ κέφι.

Αλλά είχαμε και μια αποχή

από την παρέα αυτή

είναι κιόλας φαλακρή.

Και αφού είδα να εισβάλουν κάποιοι μελαψοί

τότε ο γράφων αντιλήφθηκα

ότι τα πράγματα θα πάρουν διάσταση

και θεώρησα σωστό να αποχωρήσω εγώ.

Η παρέα συνεχίζει κανονικά.

Ταμπουρώθηκαν στο υπόγειο γιατί άρχισε να βρέχει.

Χορός και ποτό μέχρι σκασμό.

Η αφθονία οινοπνεύματος και γουρουνιού

εξοστράκισαν τη γουρουνοχαρά.

Όπως του ειδικού φρουρού.

Και πήρε ανεξέλεγκτη διάσταση.

Πήραν τα όργανα και ξεκίνησαν για το πολυτεχνείο.

Λοιπόν να μη σας κουράσω και πολύ.

Πήραν το δρόμο της μπάρας.

Μετά μουσικής πέρασαν από την εκκλησία.

Και όλα αυτά η ώρα οκτώ παρακαλώ!

Και αφού δέχτηκα τηλεφώνημα να πάω και δεν πήγα

έφτασαν στην οδό Εγνατία

και προχωρούν για το πολυτεχνείο.

Στη συμβολή Εγνατίας και Βουλιαγμένης

“την οδό μπροστά στο σπίτι μου την ονόμασα Βουλιαγμένη

 διότι  όταν φτιάχνανε το δρόμο αυτό

τη μέρα τον έφτιαχναν, το βράδυ βούλιαζε”.

Εκεί κάνουν ενενήντα μοιρών γωνία

Και προχωρούνε προς την οικία μου.

Και τα όργανα  χτυπάνε κανονικά.

και μερικοί της παρέας εισβάλουν στην οικία μου.

Χωρίς κουκούλες αυτοί,

Αλλά με κρασί και κέφι πολύ.

Αφού οι εισβολές είναι της εποχής.

Ο γραφών τα είχε μυριστεί

και την είχε κοπανίσει

χωρίς σκέψη πολύ.

Τρόμαξαν τα μικρά οι εισβολείς.

Ο ένας ζητούσε οδοντογλυφίδα,

Ο άλλος ζητούσε νερό.

Βλέπεις ήτανε φαγωμένοι αρκετά

γι’ αυτό τους έδωσα τον τίτλο

“ΤΑ ΑΤΑΚΤΑ ΠΑΙΔΙΑ”

γιατί  παραμένουνε παιδιά

και ολίγον “ταραξίες”

και αφού δεν με βρήκαν τελικά

πήραν το δρόμο για το πολυτεχνείο ξανά.

Μετά μουσικής ταμπουρώθηκαν και χόρευαν.

Κατά πληροφορίες.

Και αφού πέρασε ώρα αρκετή

θεώρησα σωστό να επικοινωνήσω τηλεφωνικά

με τον πρύτανη του πολυτεχνείου κ. Σούμπροντιτς.

Του λέω: Τι γίνονται οι ταραξίες;

Και μου απαντά: Μερικοί έφυγαν, μερικοί κοιμούνται.

Και εγώ του απαντώ:Το πολυτεχνείο είναι και ξενοδοχείο.

Και όλα αυτά με τη γουρουνοχαρά.

Που ήτανε μια παρέα

από το άλφα μέχρι το ωμέγα.

Μια ζωηρή και άτακτη παρέα.

Παιδιά να είστε καλά.

Και σε άλλα με υγεία.

Και όλα αυτά εντός εισαγωγικά.

Από τον ΞΕΝΟ

Καλή συνέχεια στις γιορτές.

Και λίγο ηρεμία…..δεν βλάπτει.

Και ευτυχισμένο το 2009