ΟΛΙΓΑ ΚΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

90 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Ένα γεγονός που δεν μπορώ να μείνω εκτός.

Συγχαίρω τον διοργανωτή,

και τις κυρίες γονέων και κηδεμόνων για το υλικό που μαζέψανε,

που ήτανε στο σεντούκι θαμμένο, σε σακούλες και σε βαλίτσες παλιές.

Και βγήκε στο μεγδάνι!

Ένα έργο τριών γενεών.

Μας πήγε πενήντα χρόνια πίσω όταν αυτές οι φωτογραφίες,

συγκεντρωθήκανε και μεγεθυνθήκανε, και περαστήκανε ανά δεκαετίες.

Μισό αιώνα.

Οι δωδεκάρηδες του τότε, σήμερα εβδομήντα ετών.

Και ψαχνόμασταν να γνωρίσουμε τις φάτσες μας.

Μια βδομάδα γινόταν αναγνώριση προσώπων και δεν βρέθηκαν όλα.

Λες και ήταν μέσα στα ερείπια και δεν γνωρίζονται.

Στιγμές συγκινητικές.

Ο γράφων επί μια βδομάδα πήγαινα συνέχεια και όλο έψαχνα.

Αλλού γνώριζα, αλλού δεν γνώριζα, μείνανε και πολλοί άγνωστοι.

Όπως ο άγνωστος στρατιώτης.

Ένα χωριό πέρασε ολόκληρο.

Ένα μεγάλο έργο με όλη τη σημασία της λέξεως.

Ο οργανωτής της έκθεσης.

Ένας ακούραστος εργάτης, ένας συγχωριανός.

Ένας πολιτικός, ένας ακούραστος συγχωριανός.

Μια ζωή σε τεντωμένο σκοινί, του ήρθανε όλα μαζί,

έκθεση βαφτίσια και Καραμανλής.

Και πάλι συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα.

Πέρασε όλο το χωριό δυο βδομάδες ολόκληρες.

Συγκίνηση, συνεύρεση και αναγνώριση από τα παλιά.

Τότε ήταν καμιά δεκαριά, τώρα πιάνουνε τα εβδομηνταριά,

παππούδες κανονικά όλοι με άσπρα μαλλιά.

Και όλα αυτά ξεκινήσανε με τον ανήσυχο συγχωριανό.

Του τηλεφώνησα κάποια βραδιά, να τον ρωτήσω για τα πολιτικά.

Αυτός τότε μου απαντά:

-Σκέφτομαι να διοργανώσω μια έκθεση φωτογραφίας για το δημοτικό σχολείο,

τι λες για όλα αυτά; Μαζί με τις φωτογραφίες έχω και ένα ποίημα που το είχες γράψει τότε για την κατεδάφιση. Θα το βάλω πρώτο πλάνο.

Μου το απήγγειλε και όταν το άκουσα τηλεφωνικά δάκρυσα κανονικά.

Και όταν έφτασε η μέρα της έκθεσης, του λέω

-Τι γίνεται;

Και μου απαντά

-Προβληματίζομαι

Και του λέω

-Γιατί;

-Θα σου εξηγήσω άλλη φορά αλλά για να σου κάνω το χατίρι θα το βάλω πάνω στο θρανίο.

Στη μέση της βδομάδας μου τα είπε αυτά και έτσι έγινε.

Αλλά το γιατί παραμένει.

Για το γιατί όλη η Ευρώπη πολεμεί.

ΞΕΝΟΣ